Jakie są najczęściej używane w przemyśle farby do drewna? Farby do drewna używane w przemyśle można podzielić na różne grupy w zależności od ich przeznaczenia. Dowiedz się, jakie rodzaje farb do drewna używane są w przemyśle i jak należy je nakładać.
Szpachle
Produkty bardzo gęste, jeśli chodzi o ich lepkość, nazywane są szpachlami. Szpachle służą do wypełniania ubytków, szczelin i pęknięć w surowym drewnie oraz do wykańczania powierzchni drewna. Szpachla musi być łatwa do nakładania, wypełniająca i możliwie niekurczliwa. Szpachle można nakładać szpachelką lub w większych ilościach stosując lekką lub ciężką maszynę do szpachlówek.
Jako spoiwa do szpachli można stosować żywice alkidowe, nitrocelulozę, lateks oraz żywice epoksydowe i uretanowe. Szpachle dostępne są w wersji bezbarwnej, białej lub w różnych odcieniach brązu, przypominających kolory różnych gatunków drewna.
Bejce
Bejce to rozpuszczalne barwniki lub pigmenty lub rozpuszczalniki zawierające pigmenty. Służą do barwienia powierzchni drewnianych bez zakrywania struktury i rysunku drewna. Ze względu na niskie napięcie powierzchniowe bejcy, w większości gatunków drewna uzyskuje się głębokie i równomierne wybarwienie.
Bejcy zwykle nie stosuje się jako jedynego wykończenia powierzchni, lecz na wierzch nakłada się dodatkowo jedną lub dwie warstwy lakieru. W naszej kolekcji półprzezroczystych bejcy do drewna dostępne są różne odcienie.
Na rynku dostępne są zarówno bejce na bazie rozpuszczalników, jak i wodorozcieńczalne. Przy wyborze odpowiednich bejcy należy wziąć pod uwagę kilka czynników:
-
Sprawdź, czy dostępny jest żądany wzorzec koloru, aby upewnić się, czy uzyskany odcień będzie prawidłowy. Wzorce kolorów bejcy blakną, żółkną lub zmieniają kolor z powodu upływu czasu i ekspozycji na światło.
-
Na ostateczny kolor bejcy wpływ mają gatunki i różne partie drewna. Sprawdź, czy użyta bejca ma odpowiedni odcień koloru dla użytego materiału drewnianego.
-
Szlifowanie wpływa na ostateczny odcień i wygląd bejcy na drewnie. Grubsze szlifowanie bardziej otworzy tkankę komórkową drewna, zwiększając wchłanianie bejcy i powodując bardziej równomierne wybarwienie. Zbyt delikatne szlifowanie może zamknąć powierzchnię drewna, powodując, że część bejcy nie wchłonie się na powierzchni drewna. Skutkiem tego powierzchnia może mieć plamisty wygląd, zwłaszcza w przypadku dużych elementów.
-
Sposób nakładania wpływa na siłę wchłaniania się bejcy.
-
Wybrany rodzaj lakieru wpływa na ostateczny odcień bejcy.
-
Bejce można rozcieńczyć rozpuszczalnikiem, dzięki czemu kolor stanie się jaśniejszy.
-
Bejce można również mieszać z lakierem, nadając bejcowanej powierzchni bardziej równomierny kolor. Jednak wtedy bejca nie będzie już podkreślać różnic między wiosennymi a letnimi słojami. W ten sam sposób można zniwelować różnice kolorystyczne pojawiające się na drewnie nierównomiernie zabarwionym.
-
Lakier natryskowy to podstawowy wybór do stosowania na wierzchu bejcy.
-
Szlifowanie szczeliwa jest ułatwione przez zastosowanie bejcy, które powodują możliwie jak najmniejsze pęcznienie podłoża.
Środki do konserwacji drewna
Środki do konserwacji drewna to materiały wykończeniowe, których zadaniem jest ochrona powierzchni drewna w warunkach zewnętrznych przed pleśnią, próchnicą, organizmami grzybiczymi i sinieniem. Środki te zwykle zawierają spoiwo i biocydy organiczne.
Środek do konserwacji drewna powinien wnikać głęboko w drewno i zapobiegać wchłanianiu przez nie nadmiernej wilgoci. Im głębiej wnikają składniki aktywne, tym lepiej chronią drewno. Aby środek został wchłonięty jak najgłębiej w drewno, lepkość produktu musi być niska. Można również użyć urządzenia próżniowego do zwiększenia absorpcji, w którym niskie ciśnienie powoduje wchłanianie bejcy przez drewno.
Bejce do drewna mogą być stosowane w postaci bezbarwnej lub barwnej. Barwione środki ochrony drewna zawierają odporne na warunki atmosferyczne pigmenty.
Lakiery
Lakiery to materiały wykończeniowe, które po wyschnięciu tworzą przezroczystą warstwę. W przemyśle drzewnym powszechnie stosuje się lakiery katalizowane kwasem, poliuretanowe, wodorozcieńczalne i utwardzane promieniami UV. Podłoże oraz struktura i rodzaj pokrywanego elementu wpływają na wybór lakieru i sposobu wykończenia. Ponadto należy również wziąć pod uwagę zgodność lakieru i rodzaju drewna, ponieważ niezgodność może powodować między innymi zmianę koloru. Na przykład lakier katalizowany kwasem na palisandrze zmieni kolor na zielony.
Na efekt końcowy lakierowania ma również wpływ obróbka wstępna, suszenie i klejenie podłoża. Stosowanie rzadkich lakierów, czyli o niskiej zawartości części stałych, daje dobry efekt — lakier wnika w pory drewna — dopasowujący się do kształtu powierzchni drewna. W drewnie o otwartej strukturze należy zawsze stosować rzadki lakier, aby uniknąć tworzenia się pęcherzyków powietrza. W przypadku lakierów o dużej zawartości części stałych i/lub grubych warstw lakieru, powierzchnia drewna z łatwością przyjmie „martwy” wygląd.
Uszczelniacze szlifierskie
Najważniejszymi właściwościami uszczelniaczy szlifierskich są łatwość szlifowania i szybkie schnięcie. W przemyśle drzewnym powszechnie stosuje się jednoskładnikowe uszczelniacze, które są łatwe w użyciu i szybko schną. Na skutek zwilżania, kolory podłoży drewnianych staną się ciemniejsze lub mniej ciemne w zależności od rodzaju użytego lakieru. Zwilżenie powoduje ciemnienie podłoża. Silniejsze zwilżenie drewna może być pożądane przy lakierowaniu powierzchni bejcowanych lub ciemnych gatunków drewna.
Podczas lakierowania jasnych gatunków drewna pożądane jest mniejsze zwilżanie, dzięki czemu podłoże drewniane pozostaje naturalnie jasne. Jasność można zwiększyć poprzez zmieszanie z lakierem białego pigmentu na bazie dwutlenku tytanu — zmniejszy to również żółknięcie powstające pod wpływem promieniowania UV.
Lakiery nawierzchniowe
Najważniejsze właściwości lakierów nawierzchniowych to odporność na ścieranie mechaniczne i odporność chemiczna. Lakiery odpowiednie do stosowania na zewnątrz muszą być również odporne na warunki atmosferyczne i wytrzymywać zmiany wymiarowe drewna, co oznacza, że muszą być elastyczne. Podobna elastyczność wymagana jest od lakierów przeznaczonych do warunków wilgotnych.
Farby
Zwykle w farbach stosuje się te same surowce, co w lakierach. Główna różnica między nimi polega na tym, że w farbach stosuje się kolorowe pigmenty, podczas gdy w lakierach ich nie ma.
Pigmenty zapewniają charakterystyczny dla farb odcień i krycie. Odcienie koloru tworzone są w sposób kontrolowany za pomocą mieszarki, receptur, różnych kolorowych pigmentów i farb bazowych. Ponadto farby mają lepszą zdolność wypełniania; skuteczniej chronią również podłoże przed np. promieniowaniem UV. Często błędnie sądzi się, że farba zakryje wszystkie defekty ujawnione w podłożu podczas obróbki wstępnej.
Warunkiem uzyskania wysokiej jakości efektu końcowego malowania jest praca przygotowawcza oraz dobór odpowiedniej metody malowania i farby. Są też odpowiednie uszczelniacze i farby nawierzchniowe, podobnie jak podkłady i lakiery nawierzchniowe. Najważniejszymi właściwościami podkładów są łatwość szlifowania, szybkie schnięcie i dobre wypełnianie. Odpowiednio najważniejszymi właściwościami farb nawierzchniowych są odporność na ścieranie mechaniczne i odporność chemiczna.
Utwardzacze
Utwardzacze to substancje, które miesza się z farbą, wywołując reakcję utwardzania. Środki utwardzające można podzielić na utwardzacze i katalizatory.
Utwardzacz uczestniczy w reakcji schnięcia, tworząc powłokę z lakierem lub farbą. Katalizator tylko katalizuje, czyli przyspiesza reakcję, ale w niej nie uczestniczy. W powłokach poliuretanowych i epoksydowych jako drugi składnik stosuje się utwardzacz, natomiast w powłokach katalizowanych kwasem — katalizator. Przy dozowaniu zarówno utwardzacza, jak i katalizatora należy ściśle przestrzegać szczegółowych instrukcji, aby uzyskać pomyślny wynik. Wymagana ilość utwardzacza jest zawsze obliczana indywidualnie dla każdego produktu.
Rozcieńczalniki
Rozcieńczalniki służą przede wszystkim do uzyskania formy powłoki umożliwiającej jej nałożenie na pożądane podłoże. Służą również do rozpuszczenia spoiwa i nadania powłoce dobrych właściwości wyrównujących.
Rozcieńczalniki mogą być również stosowane, aby zwilżać podłoże i ułatwiać tworzenie doskonałej powłoki poprzez regulację szybkości parowania. W wyniku szybkiego odparowania powłoka szybciej się osadza. Wolniejsze odparowywanie pozwala na bardziej równomierne rozłożenie powłoki, ale także zwiększa ryzyko jej opadania. Na linii przemysłowej lakierowane produkty zawierające wolno odparowujące rozpuszczalniki są również trudniejsze do układania w stos.
Przy wyborze rozcieńczalnika często jest brana pod uwagę szybkość linii klienta i szybkość układania. Rozcieńczalnik jest zwykle mieszaniną szybko, średnio i wolno parujących rozpuszczalników. Zdolność rozrzedzania rozpuszczalnika może być ograniczona do jednego lub więcej rodzajów spoiwa. Rozcieńczalniki są dobierane w taki sposób, aby każda powłoka uzyskała zamierzone właściwości. Do różnych farb i lakierów należy używać wyłącznie rozcieńczalnika przeznaczonego do danej farby lub lakieru. Większość problemów z wykończeniem pojawia się w wyniku stosowania nieodpowiednich rozcieńczalników lub stosowania ich w niewłaściwej ilości.
Stosując rozcieńczalniki, należy przestrzegać zaleceń zawartych na karcie technicznej produktu. Na wybór rozcieńczalnika wpływają też kwestie związane z ochroną pracowników i środowiska.
Przegląd wszystkich naszych produktów do powłok na drewno:
